Miasto i Gmina Gniew położone nad nad ujściem Wierzycy do Wisły, w powiecie tczewskim. To jedno z najpiękniejszych nadwiślańskich miasteczek, w którym czas jakby się zatrzymał. Miasto pełne jest wąskich i krętych uliczek, tajemniczych zakamarków, okien i drzwi, nie wiadomo dokąd prowadzących, nie sposób nie zachwycić się, nie zadumać nad wielowiekową historią tego miejsca, nie poczuć średniowiecznej atmosfery grodu o nieco złowrogo brzmiącej nazwie.Gniew, choć położony przy jednej z głównych tras, od lat pozostaje na uboczu wielkiego przemysłu.

Gniew jest miastem, które może poszczycić się najcenniejszym w województwie pomorskim i największym zespołem zabytkowych kamienic. Historia niektórych z nich sięga nawet XIV wieku. Przebudowane w XVIII wieku, zachowały gdzieniegdzie jeszcze stropy belkowe, stolarkę okienną oraz cenne elementy wyposażenia takie jak klatki schodowe z dekoracyjnymi balustradami czy drzwi płaskorzeźbione z ozdobnymi okuciami i mosiężnymi gałkami pochodzącymi z tego okresu. 

Tym, co absolutnie wyróżnia Gniew spośród innych miast i miasteczek Pomorza, są datowane na XV wiek "gniewskie leby", czyli świetnie zachowane domy podcieniowe znajdujące się po zachodniej stronie rynku na Placu Grunwaldzkim. 

Obecna siedziba Urzędu Miasta to dawny ratusz - budwola pochodząca z przełomy XIV/XV wieku. 

Wartym zobaczenia jest również kościół Św. Mikołaja, patrona żeglarzy i kupców.Najstarszą częścią gotyckiego kościoła jest wykończone w 1348 roku prezbiterium, kaplice boczne zaś wybudowano w końcu XVI wieku. Większość wyposażenia pochodzi z drugiej połowy XIX wieku. Nie brakuje tu też cennych przedmiotów o dłuższym rodowodzie - ornat barokowy pochodzący z czwartej ćwierci XVII w., który wedle miejscowej tradycji ofiarowała parafii królowa Maria Kazimiera Sobieska. Z XVIII stulecia pochodzi zawieszony na wieży kościelnej dzwon noszący imię patrona świątyni. Na płaszczu dzwonu ludwisarz umieścił napis – Zrodziła mnie pobożna szczodrość podwalin Kościoła.